هر چند نهادهای دیگری نظیر فرهنگسراها، مدارس که در فصل تابستان کلاسهایی دائر میکنند و غیره که در زمینۀ پر کردن اوقات فراغت کودکان و نوجوانان، در حال فعالیت هستند اما مساجد و کانون پرورش فکری از اعتبار نسبی بیشتری نسبت به این نهادها، برخوردارند. اعتماد کم نظیر والدین به کانون پرورش فکری ناشی از عواملی چون توجه ویژه کانون به برنامه ریزی هدفمند برای اوقات فراغت، وجود برنامه های تربیتی متنوع در مراکز، فعالیتهای روشمند، توجه به نیازها و علائق کودک، ارتباط عاطفی بین مربی و عضو و نیز وجود مربیان کارآمد، خلاق و با انگیزه است. یکی از مزایای دیگر کانون پرورش فکری، تعریف چند فعالیت برای یک موضوع است. همچنین فعالیتهایی نظیر بحث آزاد، نقد فیلم، آموزش گام به گام تا اندیشه و … در دیگر نهادهای تربیتی کمتر به صورت یکجا ارائه می شود. ضمن این که کانون از مجموعه هایی است که علاوه
بر ارائه فعالیتهای تربیتی، محصولات فرهنگی و تربیتی نظیر کتاب، بازی، اسباب بازی و… را نیز طراحی و تولید می کند. همه این موارد با وجود ۷۲۶مرکز ثابت و ۱۰۵مرکز سیار و پستی، ۱۴۹۵ مربی فرهنگی، ۹۸۹ مربی هنری، ۴۷۲مربی ادبی و حدود ۸۰۰۰۰۰ عضو در طول پنج سال در سراسر کشور، رویکرد دینی و ملی کانون در تربیت کودکان، پراکندگی چشمگیر کانون در کشور از کلانشهرها تا شهرستان‌های دور افتاده و ارتباط مستمر مراکز کانون با کودکان، نشان از اثرگذاری قابل توجه کانون پرورش فکری در فضای تربیتی کشور دارد. از آنجایی که هر سازمانی برای بقاء و تداوم اثرگذاری، نیاز به آسیب‌شناسی داشته تا نواقصش را برطرف کند و برای افزایش کارآیی، چاره‌ای بیندیشد، آسیب‌شناسی فعالیتهای کانون پرورش فکری از الزامات بهبود عملکرد این مجموعه است.
متن کامل این گزارش را در اینجا مشاهده نمایید.
