این گزارش به بررسی یکی از اقدامات سال‌های اخیر وزارت آموزش و پرورش، ناظر به تصویب و اجرای طرح «ساماندهی زمان آموزش در دوره ابتدایی» موسوم به طرح «تعطیلی پنج شنبه‌ها» می‌پردازد. در این راستا، علاوه بر مطالعه تطبیقی عنصر زمان در نظام آموزشی کشورهای منتخب، این عنصر در اسناد بالادستی به ویژه «طرح ساماندهی زمان آموزشی در دوره ابتدایی» و «برنامه درسی ملّی جمهوری اسلامی ایران» مورد بررسی قرار گرفته است.
بر اساس یافته‌ها، به طور کلی طرح «ساماندهی زمان آموزش دوره ابتدایی» به مسئله‌ی فرعی در برنامه درسی پرداخته است، زیرا در عین ارتباط زمان آموزشی با کیفیت آموزشی، صرف کاهش یا افزایش زمان به بهبود کیفیت آموزش منجر نمی‌شود. همچنین بررسی وضعیت دوره ابتدایی در ایران نشان می‌دهد که مجموع ساعت آموزشی هر سال تحصیلی آن در مقایسه با سایر کشورها به نسبت کم است (۱۹۱ ساعت کمتر از میانگین کشورهای او ای سی دی) و کاهش تعداد روزهای آموزشی اگر منجر به کاهش ساعت آموزشی شود، اثرات منفی در آموزش و پرورش خواهد داشت. علاوه بر این در طرح مذکور، تعداد هفته‌های آموزشی پیش بینی شده و تراکم ساعت هفتگی به نسبت کم است. با این حال با توجه به امکانات فعلی عمده مدارس ایران (از جمله فراهم نبودن فضای استراحت و تغذیه میان روز)، به نظر می‌آید افزایش تراکم این دروس با گنجاندن ساعت آموزشی در پنج روز منجر به افزایش فشار جسمانی و روانی بر دانش‌آموزان می‌شود. ضمن اینکه کاهش تراکم ساعت روزانه در عین پنج روزه ماندن هفته آموزشی و عدم تغییر تعداد روزهای آموزش در طول سال، احتمالاً باعث عدم تحقق کامل همه اهداف آموزشی و پرورشی می‌ّشود. طرح «یک روز بانشاط» نیز گرچه می‌تواند برخی از نقاط ضعف طرح تعطیلی پنج‌شنبه‌ها را تا حدی برطرف نماید، اما در عمل مسایل دیگری را به وجود خواهد آورد.
