کتاب از سیاست اقتصادی تا سیاست صنعتی نقدی است بر طرح استراتژی توسعه صنعتی کشور.
چاپ اول این کتاب مرداد ماه‌سال ۱۳۸۳ توسط انتشارات استیری صورت گرفته است.
نویسندگان آن عبارتند از:
دکتر سید محمدرضا رضوی، دکتر بهروز هادی زنوز، مهندس جواد ناصر بخت، دکتر سید حبیب‌الله طباطباییان، دکتر فرشاد مومنی، مهندس عقیل ملکی فر، مهندس علیرضا شاه میرزایی
گردآوری و تدوین:
این اثر توسط کانون تحلیلگری سیاست صنعتی مرکز مطالعات تکنولوژی دانشگاه صنعتی شریف با حمایت شبکه تحلیل‌گران تکنولوژی ایران(ایتان) گردآوری و تدوین شده است .
بخش‌های مختلف این کتاب شامل:
– برای تدوین استراتژی صنعتی هنوز در ابتدای راه هستیم؛ دکتر سید محمدرضا رضوی
– سیاست‌های صنعتی و مولفه‌های از یاد رفته؛ دکتر بهروز هادی زنوز
– سه خطای کتاب مطالعات استراتژی صنعتی و تاثیر آن در تخدیر مدیریت کشور؛ مهندس علیرضا شاه میرزایی
– چرا سیاست صنعتی؛ مهندس جواد ناصر بخت
– جانمایه استراتژی توسعه صنعتی/ سیاست تکنولوژی است؛ مهندس عقیل ملکی فر
– مروری کوتاه بر برخی از سیاست‌های کلان توسعه تکنولوژی؛ دکتر سید حبیب‌الله طباطباییان
– تداوم توسعه نیافتگی؛ دکتر فرشاد مومنی
درخلاصه از این‌کتاب آمده است:
فرایند یادگیری تکنولوژی در بنگاه‌ها، فرایندی پیچیده، هزینه‌بر و طولانی است و گاه ممکن است سال‌ها به‌طول انجامد. هرچه تکنولوژی پیچیده‌تر و ساختار‌های صنعتی کشور عقب‌مانده‌تر باشد، مخاطرات و هزینه‌های یادگیری بیشتر می‌شود و سازوکار بازار در توسعه آنها ناتوان‌تر است.در جهانی‌که فعالیت‌های تکنولوژی بر و فعالیت‌های مبتنی بر تکنولوژی‌های پیچیده، بیشترین ارزش‌افزوده را ایجاد می‌نماید، دو رماندن ازاین‌گونه فعالیت‌ها به معنای حاشیه‌نشینی در دنیای صنعتی امروز است. ضمن آنکه بدون تسلط بر تکنولوژی و توانمندی‌های انسان ساخته و به‌صرف تکیه‌بر منابع طبیعی نمی‌توان هیچ جایگاهی در رقابت جهانی برای صنایع کشور تصور نمود. ازاین‌رو،توسعه صنایع کشور در عصر کنونی، رابطه مستقیمی با ایفای نقش مناسب دولت جهت غلبه بر ابعاد مختلف شکست بازار و هموار نمودن مسیر یادگیری بنگاه‌ها برای ورود به فعالیت‌های تکنولوژی بردارد. ازآنجاکه سیاست‌های صنعتی لازم برای متحوّل نمودن ساختار صنعتی کشور ، باسیاست‌هایی اقتصادی که مختص محیط پیرامونی صنعت است متفاوت می‌باشد، بدون برخورداری از این سیاست‌ها توسعه صنعتی کشور ممکن نخواهد بود. درواقع کشور به ترکیبی از سیاست‌های اقتصادی جهت مساعد نمودن فضای عمومی کسب‌وکار و به دسته‌ای از سیاست‌های صنعتی جهت متحول نمودن ساختار صنع کشور نیاز داد. توجه به هریک از موارد فوق بدون توجه به دیگری، راهگشا نخواهد بود. پویا‌ترین اقتصاد‌های جهان درحال‌توسعه در طی چند دهه اخیر آن‌هایی بوده‌اند که سیاست‌های صنعتی مشخص را در کنار سایر سیاست‌های خود به شیوه مؤثری به اجرا گذاشته‌اند. با توجه به ترکیبی تدوین‌کنندگان طرح استراتژی توسعه صنعتی کشور، به نظر می‌رسد که این گروه توانسته است تحقیقات ارزشمندی را در زمینه محیط پیرامون صنعت کشور به انجام برساند. اما نویسندگان کتاب نقد حاضر، بهبود فضای عمومی کسب‌وکار را تنها یک رکن تحقق صنعتی شدن می‌دانند و بر ضرورت اتخاذ سیاست صنعتی به‌عنوان رکن دیگر صنعتی شدن کشور تأکید می‌نمایند.
