گاه بخش خصوصي فاقد امكانات و اطلاعات لازم براي ارزيابي دقيق تكنولوژي‌هاست، از اينرو حمايتها و رهنمودهاي دولت ضروري است. نظام حمايتي دولت بايد شامل موارد زير باشد:
1- تعريف معيار گزينش تكنولوژي مناسب
2- مجهز كردن بخش خصوصي به اطلاعات تكنولوژيكي خارجي وتدوين راهكارهايي به منظور تجاري كردن آن تكنولوژيها
معيارهاي گزينش بايد بر اساس هدفهاي توسعة ملي، ساختار صنعتي، ظرفيت تكنولوژيكي و طول عمر هر تكنولوژي تعيين شود. ممكن است اين معيارها با هدفهاي بخش خصوصي كه بيش از هر چيز دنبال سود خود در كوتاه مدت است جور در نيايند. طبيعي است كه در چنين مواردي بايد خط مشي كشوري و هدفهاي بلند مدت مورد پذيرش قرار گيرند.
ايجاد نظام اطلاعات تكنولوژيكي گام بعدي است. اطلاعات در مورد يك تكنولوژي مي‌تواند قدرت چانه زني را بالا برده و با انتخاب عقلايي تكنولوژي، جذب و بهسازي آن آسان مي‌شود. در بانك اطلاعاتي بايد توضيحاتي در مورد موقعيت تكنولوژي، محتوا و ويژگي‌ها، مبدأ، زمان ايجاد، صاحب امتياز، نسبت فرآورده و سهم بازار وجود داشته باشد. همچنين در اين بانك اطلاعاتي بايد خط مشي فروشندة تكنولوژي، اعتبار مالي، شرايط مورد نظر و نيز طول عمر تكنولوژي مشخص باشد.
