با وجود عمر صدساله راه‌آهن در ایران و خودکفایی در مراحل توسعه زیرساخت مانند ساخت پل و تونل و همه اجزای خطوط ریلی، هنوز تأمین ریل به‌عنوان اصلی‌ترین جزء توسعه زیرساخت ریلی کاملاً به واردات وابسته است. در سال‌های اخیر تشدید تحریم‌ها باعث شد واردات ریل در مواردی غیرممکن و در موارد دیگر تا 50% افزایش هزینه داشته باشد، در نتیجه طی این سال‌ها سرعت توسعه خطوط ریلی کشور کاهش چشمگیری پیدا کرد. در حال حاضر طول خطوط اصلی شبکه ریلی کشور حدود 11 هزار کیلومتر است. طبق محاسبات وزارت راه و شهرسازی برای دستیابی به اهداف سند چشم‌انداز 1404، طول شبکه ریلی لازم است به 25 هزار کیلومتر افزایش یابد. دستیابی به این میزان از ظرفیت جدید نیازمند هزینه‌ای بالغ‌بر 2 میلیارد دلار بابت خرید ریل از خارج است.
در سال 93 باهدف تولید داخلی ریل، تفاهم‌نامه‌ای بین شرکت سهامی ذوب‌آهن اصفهان به‌عنوان تولیدکننده بالقوه این محصول و شرکت راه‌آهن جمهوری اسلامی ایران که یکی از دو مشتری اصلی در این زمینه است، منعقد شد. طی این تفاهم‌نامه ذوب‌آهن تعهد داد که خط تولید این محصول را راه‌اندازی کند و در مقابل راه‌آهن نیز متعهد شد که ریل موردنیاز خود را از این شرکت تهیه نماید. در همان ایام، شرکت ذوب‌آهن یک خط نورد پیشرفته از شرکت کوتنر آلمان خریداری نمود تا بتواند پس از خرید شمش ریل از تولیدکنندگان داخلی یا خارجی، گام اول در تولید داخلی این محصول را بردارد. این خط تولید در سال 94 به‌طور کامل وارد و نصب گردید و ازاین‌رو در مهرماه 95 قرارداد تأمین ریل راه‌آهن توسط این شرکت منعقد شد.
از نظر فنی، خط تولید یادشده از توانایی تولید انواع ریل‌های موردنیاز راه‌آهن به‌صورت کامل برخوردار است. بنابراین با راه‌اندازی این خط و تولید ریل، نیاز به واردات مرتفع خواهد شد. ازلحاظ اقتصادی نیز تولید این محصول می‌تواند برای تولیدکننده، جذابیت زیادی داشته باشد چراکه ارزش‌افزوده حاصل از نورد ریل در مقایسه با سایر پروفیل‌های فولادی مانند تیرآهن و میلگرد بیش از پنجاه‌درصد در هر تن بیشتر است. این در حالی است که محصولات یادشده تقریباً فرایند نورد مشابهی با نورد ریل دارند. این مسئله در کنار حجم بالای ریل موردنیاز کشور به‌صورت سالانه، سرمایه‌گذاری انجام‌شده برای تولید ریل را کاملاً توجیه‌پذیر می‌کند.
در قرارداد مورخ 27 مهر 95، مهلت تحویل کامل چهل هزار تن ریل ، پایان سال 95 است. در قرارداد مورخ 27 مهر 95، مهلت تحویل کامل چهل هزار تن ریل ، پایان سال 95 است. اما به دلیل مشکل تأمین مالی خریدار و همچنین مشکلات فنی تولیدکننده طی این مدت محموله‌ای تحویل نشد. نهایتاً اردیبهشت‌ماه 97، پس از گذشت 18 ماه از تاریخ عقد قرارداد با مشخص شدن نحوه تأمین مالی و تائید کیفیت ریل‌های تولیدشده، امکان تحویل فراهم و 23 خردادماه 97 اولین محموله ریل ملی به میزان 500 تن تحویل شد. بنابراین لازم است با بومی‌سازی تولید ریل در کشور، شرکت ساخت و توسعه زیربناهای حمل‌ونقل به عنوان اصلی‌ترین مشتری این محصول در کشور هر چه سریع‌تر نسبت به عقد قرارداد تأمین ریل از شرکت ذوب‌آهن برای مدت قابل قبولی (مثلاً 5 سال) اقدام نماید و همچنین تعرفه واردات این محصول نیز افزایش یابد.
