ماهی تیلاپیا یکی از گونه‌هایی است که طی چند سال اخیر با اقبال بالایی از طرف مصرف‌کنندگان ایران و سایر کشورهای جهان مواجه شده است. تولید این ماهی در جهان عمدتاً در کشورهای شرق و جنوب شرق آسیا در سه دهه اخیر حدوداً پنج برابر شده که یکی از مقصدهای صادرات این کشورها ایران است. تولید ماهی تیلاپیا به علت فناوری ساده، برداشت بالا در واحد حجم، امکان رشد در آب‌های شور و همچنین امکان استفاده از انواع مواد غذایی این ماهی را به رقیب جدی برای سایر ماهیان پرورشی در دنیا تبدیل کرده است. تیلاپیا اساساً متعلق به مناطق گرمسیری است و کشورهایی که آب و هوایی گرم داشته باشند مزیت بالایی در تولید این آبزی خواهند داشت. تولید این ماهی در ایران از طرف جامعه محیط‌زیستی کشور ممنوع اعلام‌شده است. علت این امر نیز به قدرت همه‌چیزخواری و قدرت تکثیر بالای این ماهی عنوان شده است که می‌تواند با گونه‌های بومی رقابت کرده و بر آن‌ها غلبه کند.
در این گزارش تلاش شده است تا پس از تبیین ضرورت تولید و همچنین افزایش سهم مصرف شیلات در کشور، به‌طور اجمالی به اهم ویژگی‌های تیلاپیا پرداخته شود. در ادامه نیز تلاش شده است تا با استفاده از نظرات کارشناسان موافق و مخالف تولید و تکثیر این ماهی در کشور، تصویری از نقاط مثبت و منفی ارائه شود. در بخش آخر گزارش نیز در خصوص چگونگی سازوکارهای حاکمیتی به‌منظور جلوگیری از خسارات احتمالی واحدهای تولیدی به محیط‌زیست پیشنهاداتی ارائه شده است تا بتوان ضمن برطرف نمودن دغدغه های جامعه محیط‌زیستی کشور از ظرفیت بالای این ماهی نیز استفاده شود.
